Od Rose do Etsiina „Ciąg dziwnych zdarzeń"

Szłam po lesie ciesząc się wiosną. Co chwile widziałam przelatujące obok kolorowe motyle lub ptaki. W pewnej chwili poczułam natrętne uczucie śledzenia. Gwałtownie zatrzymałam się i nastawiłam uszy. Obserwowałam bacznie otoczenie, ale nic nie znalazłam. Uznałam, że tylko mi się zdawało. Ruszyłam dalej. Wszystko było dobrze do pewnej chwili. Ni stąd, ni zowąd przede mną pojawił się wielki lecz kulawy wilk. Zwierzę od razu gdy mnie zobaczyło zaczeło uciekać co sił w nogach. Trochę przerażona i trochę zdziwiona dzielnie zrobiłam pierwszy krok przed siebie. Kontynuowałam mój spacer rozmyślając nad tymi dwoma sytuacjami. Skręciłam w prawo. Idąc czułam jak ostre czubki krzewów zahaczają o moje ciało.

- Auć! - nagle usłyszałam słowo wypowiedziane z pyska innego konia. Spojrzałam w lewo i zobaczyłam jakiegoś ogiera stojącego kilka dużych kroków ode mnie.

- Może ci pomóc? - podeszłam do nowego znajomego na co on przytaknął. Schyliłam łeb do tylnej nogi ogiera. Kopyto zahaczyło się o korzeń z kolcami. Odepchnęłam chwast. Zadrapania na nogach były tak małe, że nie było najmniejszego sensu żeby je leczyć.

- Tak w ogóle to dzień dobry. Jestem Etsiin. A jak pani ma na imię? - spytał się gdy już podniosłam łeb.

- Estera. Co prawda nie jest to moje prawdziwe imię, ale mów mi Estera. - oznajmiłam uśmiechając się promiennie. Nie czułam zbytnio zaufania do Etsiina, nawet tak jakby się go trochę bałam z niewiadomych przyczyn.

<Etsiin?>