Od Arrow'a do Zee "Ty chcesz się ze mną bawić?"

Obie moje siostry tego dnia gdzieś zniknęły, co jednocześnie mnie cieszyło i smuciło. Przynajmniej miałem spokój, ale zaczynałem się też trochę nudzić. Stałem więc w pobliżu jakiegoś drzewa, nieopodal mnie była moja mama. Grzebałem kopytem w ziemi, nie bardzo wiedząc, co ze sobą zrobić. Wtem kawałek dalej zobaczyłem jakiegoś źrebaka. Na początku chciałem do niego podejść i się przywitać, ale potem wystraszyłem się. A co, jeśli on mnie nie polubi? Co, jeśli moja obecność tylko go zdenerwuje?-pomyślałem przejęty. W tej samej obok źrebaka pojawiła się jakaś klacz i, ku mojemu zaskoczeniu, oboje zaczęli się kierować w naszą stronę! A konkretnie to w stronę mojej mamy. W klaczy wkrótce rozpoznałem medyczkę, która ostatnio się mną zajmowała. Miała chyba na imię Mondream, o ile dobrze pamiętam, to tak mi się przedstawiła. Podeszła więc do mojej mamy razem z jakimś źrebakiem i zaczęła z nią o czymś rozmawiać. W pewnym momencie klacz coś powiedziała i popatrzyła na mnie. Wzrok mojej mamy powędrował za jej spojrzeniem i także skupił się na mojej osobie.
-Arrow, podejdź tutaj-powiedziała mama. Najszybciej i najlepiej jak mogłem podszedłem do mamy, klaczy i tego źrebaka.-Może chcesz poznać kolegę?-dodała moja rodzicielka. Spojrzałem niepewnie na młodego ogierka, maści cremello.
-J-jestem Arrow-powiedziałem po chwili.
-A ja Zee-odparł niepewnie ogierek. Poczułem się nieco lepiej z myślą, że widocznie nie tylko ja strasznie się tym wszystkim przejmuję.
-Może pójdziecie się razem pobawić?-zasugerowała klacz.
-Ja bym chciał!-zawołał Zee.
-Świetnie, Arrow na pewno też. Bardzo się nudził, bo jego siostry gdzieś się jak zwykle zapodziały-odparła z uśmiechem moja mama.-Zostawmy ich tutaj samych i chodźmy dalej porozmawiać-dodała. Mondream spojrzała na moją rodzicielkę dość niepewnie i z lekką obawą.-Spokojnie, nie odejdziemy nigdzie daleko, tylko kawałek. Cały czas będziemy ich widzieć-uspokoiła ją moja mama. Po chwili wahania klacz zgodziła się i obie kawałek odeszły.
-To jak? Pobawimy się w coś?-spytał Zee.
-Ehm...a ty chcesz się ze mną bawić?-zapytałem niepewnie.
-A dlaczego nie?
-No bo ja jestem...chory. Czasem mam problemy z chodzeniem i się przewracam. Kaleka ze mnie i zazwyczaj nikt nie ma ochoty spędzać ze mną czasu-odparłem ze smutkiem. Nie chciałem, żeby to zabrzmiało tak żałośnie, jak zabrzmiało, ale prawdą było, że bardzo się tym wszystkim przejmowałem.
<Zee?>