Od Halta do Shiregt'a ,,Hibernia w Mongolii, czyli Shiregt jako Ferris"

Oddalając się od przywódcy równym kłusem zacząłem rozmyślać o słowach ogiera. Shiregt był właściwym koniem na właściwym miejscu - dobry i sprawiedliwy władca. Nie pysznił się swoim statusem społecznym, miał honor oraz zdolności przywódcze. Od naszego pierwszego spotkania darzyłem go niemałym szacunkiem, który mu się należał, a po zapoznaniu śmiało mógłbym stwierdzić, iż darzyłem go sympatią. Przypominał mi moje źrebięce wyobrażenia o Ferrisie, który okazał się okrutnym zazdrośnikiem. Robisz się sentymentalny, Halt. Westchnąłem cicho. W gruncie rzeczy gdybym teraz wrócił do stada, pożywiłbym się i... Trudno było mi to przyznać, ale nudziłbym się. Stanąłem na chwilę, rozważając za i przeciw, po czym zawróciłem do miejsca spotkania. Kiedy zbliżyłem się do ogiera na odległość stu metrów, ukrywając się pod osłoną plam cienia okolicznej roślinności, bezgłośnie stąpałem w kierunku przywódcy. Ten wrócił do zaspokajania głodu, skubiąc pączki kwiatów z pobliskiego krzewu. Podszedłem do gniadosza od frontu, i wyłoniłem się z cienia tuż przed jego łbem.
-Nie lekceważ mnie, bo jestem cichy. Wiem więcej, niż mówię, myślę więcej, niż powiem i obserwuję więcej, niż myślisz. - powiedziałem cicho, widząc zdziwioną minę Shiregt’a.
-Wybacz, że nachodzę. - rzekłem nieco głośniej, jakby nic się nie stało, i skłoniłem się lekko w geście szacunku oraz przeprosin. - Chciałem zapytać, czy masz ochotę na spacer, i nieco dłuższą rozmowę?
Dopiero po wypowiedzeniu zdałem sobie sprawę z tego, jakim zaufaniem obdarzyłem mojego towarzysza.
<Shi? Nie odbierz tego jako zaproszenia na randkę XD>