Motto: "Są dwa rodzaje walki, a my, jako ci, którzy z walką mają do czynienia na co dzień, winniśmy umieć je odróżniać. W niektórych walkach stawką jest życie, w innych zaś własna duma i honor...!"
Imię: Wicher
Tytuł: Brak
Wiek: 4 lata
Płeć: Ogier
Przynależność: Klan Ognistej Grzywy
Ranga/i: Wojownik
Głos: MÅNS ZELMERLÖW
Rodzina:
El Sareno - ojciec, losy nieznane
Cerkaria - matka, żyje w niewoli
Tasha - spotkał na swej drodze ją i traktuje ją jak siostrę.
Osobowość: Duma i uprzedzenie. Pierwsze z nich każe mu być pewnym zarówno swojej wartości jak i godności, natomiast drugie być sceptycznie nastawionym do każdego istnienia i z dystansem odnosić się do innych. Oceniając kogoś z góry być może skazuje się na zgubę, jednak z drugiej strony dlaczego miałby tego unikać? Zależność od innych może przyczynić się do jego upadku, a byle obelgi, czy nieprzychylność innych najmniej go interesują, by nie powiedzieć brzydko tego. Jednakże Wicher jest ogierem surowym, poważnym i wymagającym. Zdecydowanie wie, czego chce od siebie i swoich podobiecznych, i nie zawaha się po to sięgnąć. W przeciwieństwie do swego ojca, nie jest buńczuczny czy pyszny - zna swoje miejsce i nie wypycha się przed szereg tylko po to, by pokazać innym, że też istnieje, by ktoś go zauważył. A mimo to wciąż łatwo wyprowadzić go z równowagi. Ma w sobie pewien chłód, ale ten chłód to ostrożność, a nie brak uczuć. Inteligentny, sprytny, przebiegły. Przez matkę nauczony pokory i wytrwałości zdaje sobie sprawę zarówno ze swoich mocnych, jak i słabych stron, doskonale wie, że poradzi sobie sam, w pełni niezależny, oddany temu, co uważa za cnoty. Ceni w innych to, co nakazuje mu jego własna duma, a wszelkie obelgi i zniewagi zaciekle ignoruje. Arogancja, która dla innych jest czymś naturalnym wiąże się jednocześnie z brakiem zainteresowania daną osobą czy bytem, a w konsekwencji brakiem akceptacji przez Wichera. Sam być może i bywa bezczelny, jednakże honor nakazuje mu przeprosić za swe zachowanie, czym zjednał już sobie nie jednego sojusznika czy nawet wroga. Okazuje szacunek tym, których uzna za godnych tego szacunku, a dobrze jest wiedzieć, że jeżeli ktoś straci, czy to jego szacunek, czy zaufanie, które również niezmiernie trudno zdobyć, to nie prędko je odzyska. Może nie do końca szczery, może nie do końca ktoś, za kim można szaleć, dla kogo można stracić głowę, lecz na pewno jest to koń honorowy, odważny i godzien zaufania. Doświadczenie można nabyć przecież na wiele różnorakich sposobów, a Wicher nie stroni od wszelkich opowieści życiowych, przedstawianych przez innych. Gdy owe historie zostają przez innych opowiedziane ten czuje się jednak jakby nabył nieco więcej lekcji życia. Ogier nie wywyższa się co prawda nad innych, jednak gdzieś w głębi duszy czuje się od pozostałych nieco lepszy – zarówno jako osobnik bardziej doświadczony, jak i taki, który ma doskonale ułożoną hierarchię wartości. Aczkolwiek może nie do końca szczery, może nie do końca ktoś, za kim można szaleć, dla kogo można stracić głowę, lecz na pewno jest to mężczyzna honorowy, odważny i godzien zaufania. Jednakże „Mowa jest srebrem, milczenie złotem” z czego sprawy doskonale zdaje sobie Wicher . Odwaga i honor to dwie cnoty, które ten osobnik ceni sobie najbardziej, dla niego bowiem są one najważniejsze, natomiast każda istota, która jest ich pozbawiona nie ma racji istnienia na tym świecie. Wartości tych należy strzec, ponieważ są to nieliczne zwłaszcza w tych czasach, które kreują wszelki porządek na świecie, przyczyniając się do nieustannego rozwoju istnienia na tej planecie. Według Wichera atut ten powinien posiadać każdy osobnik, zwłaszcza mężczyzna, który jest zdolny oddać życie za dom, czy własną rodzinę. Kolejna jest wiara we własne możliwości, które nieopisanie wręcz pomagają w osiągnięciu celu. Czymże jesteśmy bez wiary? Właściwie niczym, bo bez wiary w samego siebie przyczyniamy się do swojej zguby. Wicher nie raz stracił wiarę w swoje istnienie, co sprawiło, że czuł się gorzej, zarówno na ciele, jak i na duszy. Po czasie jednak zaczął wierzyć w siebie jak i we własne możliwości, co przyczyniło się do jego sukcesu. Zrozumiał, że wyznanie pomaga. Następna z cnót, bez których ogier nie wyobraża sobie swej egzystencji jest nadzieja. Nie raz pomagała mu przezwyciężyć najcięższe z problemów, podtrzymując go tym samym na duchu i jakby okalając jego duszę. Kolejną cnotą jaką Wicher ceni sobie to wierność i lojalność. Koń uważa, że każdy osobnik płci męskiej powinien być wierny tradycji i Starożytnym Prawom, lojalny kompanom, zawsze spłacający swe długi. Wicher nie zwykł działać impulsywnie, ale nie można powiedzieć też, by był szczególnie wyrozumiały w stosunku do innych koni czy zwierząt. Stosowanie prawa i przestrzeganie prawa. Od stosowania prawa należy jednak odróżnić jego przestrzeganie, czyli postępowanie zgodne z wszelkimi normami prawnymi. Innymi słowy należy zastosować się do prawa, o czym Wicher doskonale zdaje sobie sprawę. Uważa, że zasady są ustalone po to, aby ich przestrzegać, a nie po to, aby były łamane, choć czasem robi na odwrót. Jednakże może się wydawać, że to wszystkie cnoty jakie on wyznaje, ale istnieje jeszcze jedna, o którą nikt by tego ogiera nie podejrzewał. Ostatnią z cnót jest miłość. Miłość nie tylko do partnera, czy partnerki, ale miłość do bliźniego, która pomaga Wichowi przezwyciężyć zarówno dumę, jak i uprzedzenie, choć w nielicznych momentach. I choć potrafi czekać długo, by wprowadzić w życie swój plan, to jednak i jego cierpliwość kiedyś się kończy. Niektórzy sądzą, że jest gburowatym egoistą, zapatrzonym jedynie w siebie. Egoistą, bo jakby nieczuły na potrzeby innych, gdyż woli milczeć, a gbur, bo nie tak jak to całe rozszalałe towarzystwo, woli zacisze swojego własnego domu, a uściślając swego pokoju. Wielu osób stroni od jego towarzystwa, uznając go za konia, co prawda w kwiecie wieku, aczkolwiek nudnego, takiego, który nie poddaje się głupim naciskom ze strony innych. Być może to wszystko jest prawdą.
Być może to wręcz zagorzały fanatyk spokoju i ciszy. Być może lepiej czuje się osamotniony, w swoim własnym towarzystwie. Aczkolwiek Wicher jest zażarty, uparty, walczy do końca, a nawet dłużej. Pragnie sprawiedliwości i sam jest sprawiedliwy. Wicher jeśli tylko chce potrafi dostrzec w drugim stworzeniu zalety, a nawet porozmawiać, czy zaprzyjaźnić się. Wciąż jednak pozostaje sardoniczny, sarkastyczny, niejednokrotnie wredny. Prawda i mówienie prawdy, szczerość i zrozumienie. Nie można być prawym stworzonkiem, nie mówiąc prawdy i nie postępując w imię prawdy. Wicher doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że inni nie chcą być okłamywani, więc prawdę i szczerość stawia sobie na jednym z pierwszych miejsc(choć zdarzają się od tego wyjątki). Oszukanie kogoś równoważne jest dla niego z uczuciem klęski, choć czasem nie widzi innego wyjścia. Nie można kogoś okłamywać tylko dlatego, aby ten przez chwilę poczuł się dobrze, zapomniał o swoich zmartwieniach, bo gdy już zdecydujemy się oszukać wszystkie zmartwienia powrócą z większą siłą. Bez zrozumienia nie można być szczerym. Wicher to ogier opanowany i stateczny, który nie da się tak łatwo ponieść emocjom, często tłumiąc je jednak w sobie przez co ma gorsze dni, bądź musi pogalopować, aby rozładować gromadzące się w nim napięcie. Pomimoż swego oziębłego temperamentu jest jednak w nim coś pozytywnego. Miewa on przebłyski optymizmu, czasem przez to nawet potrafi się uśmiechnąć i pośmiać. Nie można stwierdzić, że skoro jest oschły, jest pozbawiony jakiegokolwiek poczucia humory. Inteligencja i mądrość. Coś, czym potrafi pochwalić się nie w jednym momencie swego życia i coś, co traktuje jako podstawę swego całego istnienia. Dobroć, tak mimo iż jest wojownikiem potrafi okazać komuś odrobinę dobroci. Nie można, więc mu zarzucić, że jest naprawdę nieczuły. Pod powłoką gbura skrywa jakby swoją mniej egoistyczną stronę, która potrafi wyciągnąć pomocną dłoń i podnieść na duchu, jednakże nie chce się do niej przyznać, nawet przed samym sobą. Uważa i mówi, że okazuje jedynie tym litość. Jest wyśmienitym kompanem zarówno w rozmowach, ależ i nie tylko w nich moi kochani, a wiedzieć trza, że posiada wręcz niesamowity dar słuchania. Nie przerwie nikomu, a jeśli będzie trzeba udzieli obiektywnej rady. Wicher choć na takiego nie wygląda jest gotów się zaprzyjaźnić, jednakże osobą na miano " przyjaciela" musi poznać bardzo dobrze, gdyż niejednokrotnie zostawał zdradzany przez innych. Jednak pod tą zimną i twardą jak stal skorupą Wicher pragnie miłości, aż wręcz jej poszukuje, choć nie pokazuje tego, aczkolwiek jego serce pragnie bliskości drugiej osoby. Jadnak potrzeba czasu by okazał to i zakochał się w kimś. Choć pozory potrafią być mylące, ale czy jest tak w przypadku Wichera? Pod skorupą niezależnego, doświadczonego życiowo ogiera, skrywa się jednak istota o dobrym sercu. Ogier z pozoru oziębły potrafi być miły, z pozoru dumny, potrafi kochać, z pozoru zapatrzony w siebie potrafi pomagać. Zrodzony z matki optymistki i ojca pesymisty pewien jest sprzeczności, sami zdecydujcie. Ale choć każdy medal ma dwie strony, to Wicher ma w sobie coś, co sprawia, że inni chcą za nim podążać - może to fakt, że jest doskonałym mówcą, a może po prostu to naglące, twarde spojrzenie piwnych oczu. Aczkolwiek,aby odkryć jego najskrytszą tajemnicę należy go poznać.
Partner/Partnerka: Sam siebie oszukuje, że nie potrzebuje nikogo do życia. Czy komuś uda się skruszyć tą zimną powłokę?
Potomkowie: Brak
Aparycja:
- Rasa: American Quarter Horse
- Wygląd: Pomimo swej rasy ogier ten odnosi się dumnie i szlachetnie. Jednakowoż Wicher jak na swoją rasę przystało ma delikatną o klinowatym kształcie głowę,na której są osadzone małe uszy i duże oczy. Jego szyja jest prosta i nisko osadzona ze skąpą grzywą. Jego kłąb jest szeroki, lecz średnio zarysowany. Grzbiet tego ogiera jest mocny niczym głaz, a klatka piersiowa głęboka i szeroka. Natomiast zad jest ścięty, długi i obficie umięśniony. Jego ogon jest osadzony nisko i tak jak grzywa jest skąpy w owłosieniu. Jego kończyny są mocne i suche, kopyta małe bez szczotek. Jakie są jego chody? Najcześciej jego chody są płaskie, lecz galop niezwykle szybki na krótkich odcinkach. Posiada dużą zwrotność i wytrzymałość. Posiada umaszczenie kare
- Znaki charakterystyczne: Na swym umaszczeniu widniają białe elementy takie jak gwiazdka i łysina na głowie oraz na nogach skarpetki.
- Wzrost: 155 cm WK
- Waga: 350 Kg
Historia: Bardzo dawno temu na swej drodze spotkały się dwa konie. Jeden z nich był urodzony w niewoli, a drugi na wolności. Na pierwszy rzut oka można powiedzieć, a raczej skusić się to zrobić, że wszystko ich dzieliło. I też tak oni myśleli. Unikali się wzajemnie, lecz kiedy byli osobno i nie widzieli się choćby jeden dzień to się o siebie martwili. Pochodzili z różnych światów, a jednak jedno ich połączyło... A tym czymś była miłość. El Sareno, bo tak nazywał się ogier pochodził z Klanu Mroźnej Duszy. Wśród klacz był uznawany za przystojnego ogiera o nienagannych manierach i ponadprzeciętnych umiejętnościach. Podczes jednej z swych wędrówek spotkał na swej drodze Cerkarie, bo tak nazywa się druga bohaterka tej zacnej opowieści. Sereno z przymrużeniem oka patrzył na klacz, która potraktowała do jak zwykłego dzikusa z dzicy. Jednakże spodobała mu się ona, a on jej. Nawet nie obejrzeli się, a zakochali się w sobie do czego nie chcieli się przed sobą przyznać. Jednakże czas i miłość zrobili swoje i tak się ze sobą złączyli. Z ich miłości miał się urodzić mały źrebak. Niestety kłótnia między nimi, o opuszczenie przez Cerkarii hodowli rozdzieliła ich. Można powiedzieć, że ta miłość nie przezwyciężyła różnic tej dwójki. Dalsze losy El Sareno są nieznane, oprócz tego, że opuścił swój klan. Po kilku miesiącach na świat przyszedł syn Cerkarii i El Sareno o imieniu Wicher...
Może zacznijmy od imienia. Skąd się wzięło i dlaczego takie .... Wicher bo tak zwie się ten ogier zawdzięcza swoje imię dzięki temu, gdyż komuś nieznajomemu pozwoli do siebie podejść i jest spokojny to nie na długo. Taki stan nazywa się ciszą przed burzą. Stąd też jego imię się wzięło - Wicher. Atakuje niespodziewanie, nigdy nie ostrzega. Tak jak Wicher, który niespodziewanie potrafi przerodzić się w wichurę czy w tornado taki i jest Wicher dla ludzi. Tak go nazwała matka, gdy zauważyła po raz pierwszy jego zachowanie wobec ludzi. Jego ojciec był dzikiem koniem pochodzącym z Klanu Ognistej Grzywy. Wicher o tym nie wiedział, a matka nie miała zamiaru mu o tym na razie mówić. Właściciel hodowli American Quarter Horse znalazł nabywcę na półrocznego ogiera jakim był wtedy Wicher. W nowym miejscu jak i domu nie czuł się najlepiej. Ogier ten w ogule nie czuł się dobrze w niewoli. Odziedziczył większość część genów dzikiego konia. W nowym stadzie dowiedział się o swoim ojcu. Jednak nie za bardzo się tym przejął. Nie podobało mu się to jak właściciel traktuje konie. Wymuszał na nich biczem posłuszeństwo i zmuszał do ciężkiej pracy. Wicher też nie został oszczędzony. Po roku, gdzieś tak w wieku 2,5 lat zwiał z hodowli. Błąkał się samotnie ciesząc się wolnością, gdzie uczył się lekcji przetrwania, lecz ze względu na to, że jego ojciec był dzikim koniem to szybko mu to szło. Na swej drodze spotkał pewną klacz o imieniu Tasha. Dowiedział się, że ona też nie miała łatwo. Połączyli swe siły, a po pół roku znaleźli pewien klan, do którego dołączyła Tasha, natomiast Wicher dalej wędrował aż natrafił na pewną klacz, która zaprosiła go do Klanu Ognistej Grzywy, do którego dołączył.
Inne:
* Jest mało rzeczy jakie ten ogier lubi, jak i sporo rzeczy nie lubi.
* Zazwyczaj stara się trzymać na uboczu.
* Uwielbia za to galopować.
Kontakt: natasza73
Brak komentarzy
Prześlij komentarz
Wpisz komentarz. Dziękujemy za opinię!