Od Marabell do Mikada ,,Czekająca na konsekwencje"

Wiedziałam, czy to mogło się skończyć. A w sumie, miałam nadzieję, że się to tak skończy. Tak właściwie, to co może być piękniejszego, niż upojnie spędzona noc ze swoim partnerem? Po prostu nic. Westchnęłam ciężko, przyglądając się, jak, tempem ślimaka, dwie duże chmury płyną po jasno niebieskim tle. W pewnym momencie mniejsza, szybka chmurka przemknęła między nimi, burząc ten niebiański błękit.
Mikado podszedł do mnie i położył się tuż przy moim boku.
- Masz mi coś do powiedzenia? - zapytał tonem, który sugerował, o co mu chodzi.
- Nie - odparłam.
- Minął już tydzień... - zaczął zdanie ogier.
- Tak wiem - przerwałam mu - Pójdę. Ale nie teraz, dobrze?
Nic nie powiedział. Po prostu zaczął patrzeć się w niebo. Przytuliłam się do niego i wspólnie zaczęliśmy się przyglądać chmurom, które przybierały coraz to bardziej pokręcone i zabawne kształty.
~Jeszcze kilka dni później~
- Marabell, mam dla ciebie wiadomość - powiedziała Awesome, stając tuż przede mną.
- A dobrą, czy złą? - zapytałam jakby od niechcenia, jednak w duchu rozpaczliwie zastanawiałam się nad tym, co klacz zaraz powie.
- To zależy od punktu widzenia. Jesteś w ciąży.
- Żartujesz? - zapytałam trochę niedowierzając.
- A czy wyglądam, jakbym żartowała? - zapytała, przechylając łeb pod dziwnym kątem.
Nie chciałam jej urazić, mówiąc, że zawsze wygląda śmiesznie, więc pokręciłam głową na ,,nie".
- Dziękuję, naprawdę, dziękuję - uśmiechnęłam się szeroko.
- Nie do końca pojmuję, za co mi dziękujesz. Ja przecież nie sprawiłam, że jesteś w ciąży.
- A ile ich jest? - zapytałam podniecona.
- Jak dla mnie jedno - odparła Avs.
- Jedno... Świetnie. Już się bałam.
- Wiesz, że kilka źrebaków zdarza się szalenie rzadko?
- Tak, tak. Ale znam już kilka par, którym się poszczęściło. Jeden źrebak to szczęście, kilka - mordęga.
- Jak uważasz.
- Jeszcze raz dzięki! - krzyknęłam na odchodne i zaczęłam się oddalać.
- Ale ja dalej nie pojmuję, za co mi dziękujesz - powiedziała klacz trochę zmieszanym tonem.
<Mikado?>