Od Shiregt'a do Mondream ,,Tajemnicze, nowe życie"

Dzień zaczynał pakować swoje manatki. Nadchodził zmierzch, okres najgłębszej szarości w ciągu całej doby, po pewnym czasie ustępujący czarnej, rozgwieżdżonej nocy. Robiłem to, co przez większość dnia: pasłem się na jednej z rozległych łąk jeziora Chirgis, gdzie się zatrzymaliśmy. Powietrze przeszyło nagle podniecone rżenie; wszystkie konie automatycznie nadstawiły uszu, aczkolwiek nie była to przestroga przed niebezpieczeństwem, raczej ogłoszenie. Podniosłem błyskawicznie głowę. Wyraźnie w moją stronę zmierzała raźnym kłusem świeżo upieczona medyczka, Lea, z dumną miną.

— Mondream się oźrebiła. - oznajmiła radośnie, zatrzymując się na parę kroków przede mną i dygając lekko. Zaskoczyło mnie to trochę. W głowie zaroiło mi się od przeróżnych, sprzecznych myśli, pewne było jedynie to, że bardzo mnie ten fakt ucieszył. Oznaczało to w końcu nowego członka klanu, mojej rodziny.

— Prowadź. - odparłem krótko i stanowczo.

Chwilę potem ostrożnie przedarłem się przez zasłonę z gęstych krzaków i stanąłem w bezpiecznej odległości od matki i źrebięcia. Oboje byli już na nogach, wyglądali na całych i zdrowych. Klacz szepnęła coś na ucho swojemu dziecku. 

— Witaj, Mondream. Widzę, że mamy co świętować. - odezwałem się pierwszy. - Jak się nazywasz, mały? - spytałem przyjaźnie.
— Z-zee. - odparł nieśmiało nowonarodzony źrebak, próbując się niezdarnie ukłonić, jednak przy okazji przewrócił się. Mondream popchnęła go delikatnie, ale przerwałem jej:
— Nic nie szkodzi. Odpocznijcie trochę. Do stada wrócimy później.
Odwołałem medyczkę, a właściwie poprosiłem, by zostawiła nas samych na parę chwil. Nurtowała mnie taka jedna kwestia, aczkolwiek wielkiej wagi...
— Bądźmy, proszę, ze sobą szczerzy. Kim jest jego ojciec? - spytałem łagodnie, lecz zdecydowanie. Nie przypominałem sobie, żeby klacz miała jakiegoś adoratora, a na pewno nie partnera, w klanie.
<Mondream?>