Od Chiyoko do Peril, Lemon Ash (S) - "Spacer źrebiąt"

Ruszyłyśmy natychmiast do miejsca, które chciała pokazać nam Peril. Moja siostra od razu zasypała ją mnóstwem pytań. Mimo że sama miałam straszną ochotę poznać odpowiedzi na nie wszystkie, postanowiłam udawać bardziej opanowaną niż Lemon Ash.
- Nie zasypuj Peril tyloma pytaniami- upomniałam ją.
- Nic nie szkodzi. Z chęcią na nie odpowiem. Mam już 1,5 roku- zaczęła klacz.
- Więc niedługo będziesz dorosła- wtrąciła z podziwem Lemon Ash.- I znowu będziemy jedynymi źrebakami w klanie- dodała po chwili, na co wszystkie trzy chwilę się zaśmiałyśmy.
- Macie przynajmniej siebie. Ja przez większość swojego dzieciństwa byłam naprawdę jedyna w klanie- powiedziała Peril. W tym samym momencie spojrzałam na moją siostrę. Mimo że często mnie denerwowała, nie wyobrażałam sobie życia w stadzie bez niej. Nie i kropka.
- No, a kim chcesz zostać w przyszłości?- zapytała, wracając do tematu.
- Nie mam zielonego pojęcia. To znaczy myślę nad kilkoma rzeczami, ale na razie nic nie jest pewne- odparła Peril.
- Ja na pewno zostanę jakąś wojowniczką! Albo zwiadowczynią! Lub strategiem!- zaczęłam wymieniać wszystkie moje pomysły.- Wcześniej bardzo chciałam zostać przywódczynią i w sumie nadal chcę, ale tata wytłumaczył mi, że to niemożliwe- dodałam smutnym głosem.
- Nie martw się, pamiętasz, jak mówi mama? Widocznie ta ścieżka nie jest ci przeznaczona. Jeszcze znajdziesz drogę swojego życia...- Lemon Ash zaczęła cytować naszą mamę.
- Nie musisz kończyć- przerwałam jej, obawiając się ciągu dalszego. Zazwyczaj przekształcało się to w historię życia naszych rodziców i tego, jak się poznali. A nie miałam ochoty kolejny raz tego wysłuchiwać.
- Peril, właściwie to dokąd nas prowadzisz?- zapytałam, chcąc zmienić temat.
- Niespodzianka- odparła tajemniczym tonem klacz.
- No nie bądź taka, powiedz!- wsparła mnie moja siostra.
- Nie wyciągnięcie tego ze mnie nawet siłą- zaśmiała się Peril.
- A będziemy mogły się tam pobawić? W ogóle daleko jeszcze?- spytałam.
<Lemon Ash? Peril?>